Μπορεί να νιώσετε ότι "χάνετε την γη κάτω από τα πόδια σας" και ότι σας λούζει ο κρύος ιδρώτας.
Πρόκειται για την ναυτία, το πλέον σύνηθες φαινόμενο της εγκυμοσύνης.
Συνήθως εμφανίζεται κατά την 6η εβδομάδα της κυήσεως και σας «αποχαιρετά» στο τέλος του πρώτου τριμήνου.
Εκτιμάται ότι περίπου το 65% των εγκύων γυναικών βιώνουν αυτή την ταλαιπωρία.
Μερικές μπορεί να νιώσουν απλά λίγο αδιάθετες όταν σηκώνονται το πρωί, ενώ άλλες ταλαιπωρούνται με ώρες ασταμάτητης ναυτίας, αποστροφών σε φαγητό και μυρωδιές και ορισμένες φορές ακόμα και εμέτων.
Σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις, όταν οι εμετοί είναι συχνοί και σοβαροί τότε παρουσιάζεται η υπερέμεση, μία σοβαρή κατάσταση που απαιτεί εισαγωγή σε νοσοκομείο.
Δεν θέτει σε κίνδυνο την υγεία της μητέρας ή του εμβρύου, εφόσον βέβαια αντιμετωπισθεί με ενδοφλέβια χορήγηση υγρών, ηλεκτρολυτών και βιταμινών.
Αν και η υπερέμεση καθιστά την εγκυμοσύνη εξαιρετικά δυσάρεστη, η απλή πρωινή ναυτία συνήθως θεωρείται ένδειξη πως όλα πάνε καλά.
Στην πραγματικότητα, η ναυτία και οι σποραδικοί έμετοι μπορεί να αποτελούν ένδειξη ότι οι ορμόνες της γυναίκας αυξάνονται με φυσιολογικούς ρυθμούς για να εδραιώσουν τον πλακούντα στην μήτρα.
Αν μπορέσετε και καταλάβετε λιγάκι τι είναι αυτό που μπορεί να προκαλέσει τη πρωινή ναυτία, τότε θα έχετε κάνει ένα μεγάλο βήμα για να μπορέσετε να την αποτρέψετε ή και να την εξαλείψετε.
Η ναυτία είναι σίγουρα ένα από τα αποτελέσματα της ονομαζόμενης «ορμονικής καταιγίδας» που ξεσπά στον οργανισμό της μέλλουσας μαμάς, της υπερπαραγωγής δηλαδή των ορμονών και ιδιαίτερα των οιστρογόνων.
Όταν οι ορμόνες αυτές αυξάνονται κατά την εγκυμοσύνη, ερεθίζουν τους υποδοχείς του εμετού στο κεντρικό νευρικό σύστημα.
Σιγά σιγά όμως οι υποδοχείς αυτοί «συνηθίζουν» τον συνεχή ερεθισμό από τις ορμόνες και παύουν να αντιδρούν έντονα.
Έτσι, οι αναγούλες μετά τη 12η εβδομάδα σταδιακά υποχωρούν.
Επιπλέον, είναι το πιο φανερό σημάδι της δυσκολίας που αντιμετωπίζει ο οργανισμός της εγκύου να «υποδεχτεί» την εγκατάσταση του ωαρίου και την ανάπτυξη του πλακούντα.
Στο σώμα της γυναίκας ξεκινά μια πραγματική διαδικασία ανοσοποιητικής άμυνας που αλλοιώνει το μεταβολισμό των τροφών και προκαλεί μεγαλύτερη έκκριση γαστρικών υγρών.
Αυτή η ευαισθησία, που είναι ακόμη πιο έντονη το πρωί και καμιά φορά το απόγευμα, όταν το στομάχι είναι άδειο και το επίπεδο του σακχάρου στο αίμα είναι πιο χαμηλό, προκαλεί την αίσθηση του ιλίγγου, της ξαφνικής αδιαθεσίας που συχνά καταλήγει σε εμετό.Αντίθετα, η τάση για εμετό οφείλεται στην αύξηση του όγκου της κοιλιάς, η οποία ασκεί μεγάλη πίεση στο εσωτερικό και εμποδίζει τη φυσιολογική εκροή της τροφής από το στομάχι στο δωδεκαδάκτυλο, ωθώντας την προς τον οισοφάγο.
