Η τραχηλίτιδα, δηλαδή η φλεγμονή του τραχήλου της μήτρας, είναι μια συνηθισμένη γυναικολογική πάθηση, καθώς την αντιμετωπίζουν οι μισές γυναίκες σε κάποια περίοδο της ενήλικης ζωής τους.Οι φλεγμονές αυτές μπορεί να είναι οξείες ή χρόνιες, ασυμπτωματικές ή συμπτωματικές.
Ποιες είναι οι διαφορές τους, πού οφείλονται και πώς αντιμετωπίζονται;
Tο κυρίαρχο σύμπτωμα είναι η δύσοσμη βλεννοπυώδης κολπική έκκριση.
Υποκειμενικά συμπτώματα μπορεί να είναι κνησμός και καύσος (κάψιμο) στα έξω γεννητικά όργανα και δυσπαρευνία (πόνος κατά τη σεξουαλική επαφή). Κάποιες φορές είναι δυνατόν να υπάρχει και άλγος υπογαστρίου (πόνος στο κατώτερο μέρος της κοιλιάς) με πιθανή αντανάκλαση πίσω, στη μέση.
Οι οξείες τραχηλίτιδες μπορεί να προκαλέσουν υπογονιμότητα, αφού οι εκκρίσεις του τραχήλου της μήτρας σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι τοξικές για το σπέρμα. Οι τραχηλίτιδες που οφείλονται σε γονόκοκκο, ενδέχεται να συνοδεύονται από ουρηθρίτιδες και να έχουν ως επακόλουθο την εμφάνιση συχνουρίας ή και δυσουρίας (πόνο στην ούρηση). Συχνά μαζί με τον ενδοτράχηλο προσβάλλεται και το ενδομήτριο, με επακόλουθο την αποβολή σε περίπτωση εγκυμοσύνης.
Σε περίπτωση φλεγμονής του κόλπου από γονόκοκκο ή χλαμύδια, μπορεί αυτή η φλεγμονή να επεκταθεί προς τον τράχηλο, το ενδομήτριο και τις σάλπιγγες, με αποτέλεσμα να προκληθεί οξεία φλεγμονή των σαλπίγγων ή και του περιτοναίου. Τότε μπορεί να επηρεαστεί κατά πολύ η ικανότητα για τεκνοποίηση.
Για τη θεραπεία της τραχηλίτιδας υπάρχουν διάφορες τεχνικές που χρησιμοποιούνται, οι οποίες όλες έχουν τη λογική της καταστροφής των περιοχών του τραχήλου που ευθύνονται για τη φλεγμονή.
Η πιο διαδεδομένη τεχνική είναι η κρυοπηξία του τραχήλου, όπου η τραχηλίτιδα θεραπεύεται με «πάγωμα» των ιστών. Η κρυοπηξία (ονομάζεται επίσης "κρυοχειρουργική" ή "κρυοθεραπεία") είναι μια διαδικασία που αφαιρεί ανώμαλα κύτταρα από τον τράχηλο της μήτρας.
Συχνά γίνεται στο γραφείο του γιατρού, και διαρκεί μόλις λίγα λεπτά. Κατά τη διάρκεια της κρυοθεραπείας, ο ιστός που περιλαμβάνει τα ανώμαλα κύτταρα καταψύχεται. Τότε ο ιστός έχει καταστραφεί. Στις περισσότερες περιπτώσεις, όλα τα μη φυσιολογικά κύτταρα απομακρύνονται με μία μόνο θεραπεία.
